Czym jest czeczota?
Drewno czeczotowe jest dekoracyjne i cenione przez koneserów. Wbrew pozorom nie jest to jednak konkretny gatunek drewna, lecz.. wada drewna.
Czeczotowatość może dotyczyć wielu gatunków, choć jest nieraz utożsamiana z brzozą, gdyż w tym gatunku występuje dość często. Największe czeczoty powstają na sekwojach wieczniezielonych – gatunku występującym endemicznie w USA. Wskutek działania bakterii, grzybów, owadów bądź uszkodzeń mechanicznych tworzą się zgrubienia i wybrzuszenia pni drzew, natomiast układ włókien drewna i rysunek słojów ulega zmianie. Powstają wówczas charakterystyczne wzory – spirale włókien, plamki i małe sęki. Jest to drewno zdrowe, lecz o zmienionej budowie. Większość tych zgrubień wyrasta pod ziemią, przy korzeniach; można je zauważyć dopiero gdy drzewo się przewróci.
Douglas Burns/bigstockphoto.com
Drewno takie wygląda bardzo dekoracyjnie, więc jest poszukiwane przez rzeźbiarzy oraz producentów mebli i artykułów dekoracyjnych. W meblarstwie jest wykorzystywane szczególnie jako okleina i elementy wykończenia, choć z dużych czeczot można zrobić np. cały stolik. Największa moda na meble czeczotowe panowała w XIX wieku oraz w latach 20. i 30. XX wieku (szczególnie w stylu biedermeier i art deco). Obecnie moda ta trochę przebrzmiała i meble czeczotowe można kupić nieraz w dość atrakcyjnych cenach, lecz nadal są one cenione przez kolekcjonerów i miłośników antyków. Inne zastosowania czeczoty to np. instrumenty muzyczne, wykończenia wnętrz luksusowych samochodów, misy, wazony, ramy do obrazów, rękojeści noży, długopisy.
