Drewno iroko

Drewno iroko jest znane także pod innymi nazwami – kambala, intule, odum, rokko, mvule czy moreira. Pochodzi z drzew z rodziny morwowatych (Moraceae), z gatunków Chlorophora excelsa i Chlorophora regia, które występują w Ghanie, Kamerunie, Nigerii, Ugandzie, Etiopii, Mozambiku i Wybrzeżu Kości Słoniowej.

Właściwości drewna

Drewno iroko jest cenione za dużą twardość i niski współczynnik skurczu. Jest odporne na wilgoć, trudne warunki pogodowe, substancje chemiczne i szkodniki, a także w znacznym stopniu na ogień. Nie płowieje, natomiast ciemnieje pod wpływem światła. Proces ten można spowolnić przez nałożenie lakieru wodorozcieńczalnego, ale nie da się go zahamować zupełnie – dlatego jeśli podoba nam się iroko w odcieniu miodowym, liczmy się z tym, że za jakiś czas może ono być znacznie ciemniejsze. Dość charakterystyczny jest wyrazisty rysunek słojów, przez co iroko wygląda bardzo atrakcyjnie.

By Abarmot – Own work, CC BY 3.0, https://commons.wikimedia.org

Zastosowanie

Drewno iroko znajduje szerokie zastosowanie, szczególnie w warunkach, gdzie ważna jest odporność na niekorzystne czynniki. Jest odporne na wilgoć, więc sprawdza się np. w wystroju łazienek. Wykorzystuje się je do wykańczania wnętrz i zewnętrznych elementów budynków. Dobrze nadaje się na podłogi, zwłaszcza z ogrzewaniem podłogowym, a także schody, drzwi, okna i tarasy. Można z niego budować mosty oraz elementy konstrukcji łodzi i pojazdów.

Konserwacja

Zaleca się konserwowanie woskiem lub olejem. Lakierowanie iroko jest utrudnione, gdyż drewno zawiera inhibitory spowalniające działanie utwardzaczy. Dlatego zawsze należy najpierw nałożyć podkład odcinający, a dopiero potem lakier. Obróbka nie jest trudna, lecz należy uważać na pył – zawiera on chloroforin, który działa drażniąco na skórę, oczy i drogi oddechowe. Dlatego należy się zabezpieczyć i zapewnić odpowiednią wentylację.